Մեծահոգի ծառը․ Շել Սիլվերշտեյն

Մեծահոգի ծառը

Նկարագրություն․

Փոքրիկ տղան և Խնձորենին․․․

Նրանց հարաբերությունների հուզիչ պատմությունն է նկարագրված այս գրքում : Մանկուց մինչև ծերություն, խնձորի ծառը օգնում է տղային, կատարում է իր բոլոր ցանկությունները և ուրախ է դրանով: Եվ ի՞նչ է դրա դիմաց ստանում։ Դժբախտաբար, ոչի՛նչ: Բայց արդյո՞ք դա կարևոր է: Ի վերջո, Խնձորենին պարզապես սիրում է տղային: Բոլոր տարիքի ընթերցողների համար այս տխուր պատմությունը պատմել և միայն սև ու սպիտակ գույներով նկարել է Շել Սիլվերշտեյն անունով արտառոց տղամարդը:

Անտառում ապրում էր  մի Խնձորենի․․․ և նա սիրում էր մի փոքրիկ տղայի, ով յուրաքանչյուր օր գալիս  էր  իր մոտ, հավաքում էր ծառի տերևները և  հյուսում ծաղկեպսակ, որպեսզի դառնա Անտառի Թագավոր։  Տղան հաճախ էր բարձրանում ծառի ճյուղերին, ճոճվում էր, խնձոր ուտում․․․Նրանք նույնիսկ պահմտոցի էին խաղում ․․․Իսկ խաղից հետո փոքրիկը քնում էր Խնձորենու ստվերում։

Տղան շատ էր սիրում Խնձորենուն, իսկ Խնձորենին միայն երջանիկ էր։

Բայց անցավ ժամանակ, տղան մեծացավ, իսկ ծառը սկսեց հաճախ միայնակ մնալ։

Եվ ահա մի անգամ տղան այցելեց Խնձորենուն և վերջինս ասաց․

-Արի՛ այստեղ, տղա՛ս, ցատկիր ճյուղերիս վրա, համտեսիր իմ խնձորներից, խաղա  իմ ստվերում և դու կլինես երջանիկ։

-Ես արդեն շատ մեծ եմ, որպեսզի բարձրանամ ծառ և ճոճովեմ ճյուղերիդ,- պատասխանեց տղան,- ինձ հիմա անհրաժեշտ են  գնել այնպիսի  բաներ, որից ես հաճույք կստանամ։ Ինձ անհրաժեշտ  է գումար, կարո՞ ղ ես  գումարով օգնել։

-Ներիր, բայց ես գումար չունեմ, — պատասխանեց Խնձորենին,- սակայն կարող ես հավաքել իմ խնձորները  և քաղաքում վաճառել։ Փոխարենը կվաստակես գումար և կլինես երջանիկ։

Տղան անմիջապես անցավ գործի՝ բարձրանալով  ծառը  հավաքեց բոլոր խնձորները ու հեռացավ ։  Իսկ Խնձորենին երջանիկ էր, որ կարողացավ օգնել իր ընկերոջը։

Այս ամենից հետո տղան բավական երկար ժամանակ չէր այցելում Խնձորենուն, իսկ  ծառը տխրում էր և սպասում․․․

Մի օր տղան վերադարձավ ։ Տղային տեսնելով ծառը սկսեց հուզմունքից դողալ և ասաց․

-Արի՛ այստեղ, առաջվա նման խաղա ինձ հետ և դու կլինես երջանիկ։

— Ես շա՜տ զբաղված եմ , որպեսզի խաղամ քեզ հետ,- կտրուկ պատասխանեց տղան,- ինձ հիմա անհրաժեշտ է տաք տուն, ուզում եմ ունենալ կին և երեխաներ, իսկ դրա համար ինձ անհրաժեշտ է տուն։ Կարո՞ղ ես ինձ տուն տալ։

-Ես տուն չունեմ, իմ  տունն անտառն է ,  բայց փոխարենը կարող ես կտրել իմ ճյուղերը և պատրաստել տուն։

Տղան այդպես էլ արեց, իսկ ծառը միայն երջանիկ էր, որ կարողացավ օգնել ընկերոջը։

Որոշ ժամանակ անց տղան նորից հայտնվեց։  Նրան տեսնելով` Խնձորենին այնքան երջանիկ էր, որ հուզմունքը զսպելով, հազիվ արտաբերեց․

-Արի՛ այստեղ, տղաս,  մի փոքր խաղա ինձ հետ․․․

-Ես շատ ծեր եմ և տխուր քեզ հետ խաղալու համար,- պատասխանեց տղան,- ինձ անհրաժեշտ է պատրաստել նավ և ճամփորդել հեռու, շատ հեռու, որպեսզի ինձ երջանիկ զգամ։

Խնձորենին տրամադրեց իր փայտից և երջանիկ էր, բայց այս անգամ` ոչ  այնքան։

Իսկ տղան ճամփորդեց հեռուներում , և որոշ ժաամանակ անց վերադարձավ Խնձորենու մոտ։

-Ների՛ր, տղաս,- ասաց ծառը,- ես այս անգամ ոչինչ չունեմ, որպեսզի քեզ  օգնեմ, անգամ խնձոր չունեմ, որ հյուրասիրեմ։

-Այլևս ատամներ չունեմ, չեմ կարող ուտել քո խնձորներից։

— Ես ճյուղեր էլ չունեմ, որ նստես ճյուղերիս և ճոճվես,- տխուր հառաչեց ծառը։

— Ես այժմ շատ ծեր եմ , ճոճվելու համար,- պատասխանեց տղան։

— Կներես, ես շատ կուզեի քեզ ինչ-որ բան տալ, բայց այլևս ոչինչ չունեմ,- լացակումած պատասխանեց Խնձորենին,- միայն ծեր կոճղն է  մնացել, ուրիշ ոչինչ, ների՛ր․․․

-Իսկ ինձ շատ բան պետք էլ չի, — ասաց տղան, — այժմ ինձ միայն անհրաժեշտ է խաղաղ մի անկյուն, որտեղ կնստեմ և կհանգստանամ։ Ես շատ եմ հոգնել։

-Դե ինչ, ծեր կոճղը հենց դրա համար է, նստիր կոճղիս և հանգստացիր, տղա՛ս։

Տղան այդպես էլ արեց․․․

Իսկ Խնձորենին երջանիկ էր, որ այս անգամ էլ կարողացավ օգնել իր ընկերոջը․․․

Հեղինակ ՝ Շել Սիլվերշտեյն

Թարգմանեց Մելինե Սիմոնյանը

Աղբյուրը՝ https://mel.fm/knigi/8547260-new_books